ANNEM

ANNEM

Küçük bir çocuk iken.
Sevgi ile baktı annem.
Hasta iken başucumda.
Bana dua etti annem.

Ben üzüldüm,o ağladı.
Çileleri çekti annem.
En sıkıntılı anımda.
Ellerimi tuttu annem.

Çok zaman acı çekti.
Yine hep güldü annem.
Kendi hasta olsa da.
Bizlere hep baktı annem.

O yemedi yedirdi.
Bayramlarda güldü annem.
En güzel yıllarını da.
Bizler için verdi annem.

Üzdük onu çok zaman.
Ne küstü,ne kızdı annem.
Güzel olan her şeyi de.
Yüreğime yazdı annem.

Ödenir mi senin hakkın?
Ödenir mi yaptıkların?
Bilmeden kırdık ise.
Helal eyle güzel annem.

Erdal DEMİR

EĞER İÇİNDEN GELİYORSA GÜLMEK

EĞER İÇİNDEN GELİYORSA GÜLMEK

Haydi gül gülebilirsen
Hem de katıla katıla gül
Hatta kahkaha at istersen
Eğer içinden geliyorsa gülmek

Haydi gül gülebilirsen
Savaşları, gözyaşlarını görüp
Açlıktan ölenlerin olduğunu bilerek
Haydi gül gülebilirsen

Haydi gül gülebilirsen
Düşünme yaşanan acıları
Kafana takma dramları
Haydi gül gülebilirsen

Haydi gül gülebilirsen
Benim içimden gelmiyor işte
Kanlar akarken savaşta
Haydi gül gülebilirsen

ERDAL DEMİR

DEĞİŞİYOR BÜYÜYÜNCE ÇOCUKLAR

DEĞİŞİYOR BÜYÜYÜNCE ÇOCUKLAR

Bir çocuk kalbiyle yaşamak isterdim
Bir çocuk kalbiyle özgür
Bir o kadar da masumane ve hür

Ellerimde kına yakmak isterdim
Hani arifelerde küçük çocuklara yakılan kına gibi
Çılgınlar gibi koşmak sokakta
Ve de körebe oynamak isterdim sizlerle

Çiçek toplamak isterdim baharlarda
Gelincik, papatya, nergis ve lale
Bir demet yapıp sunmak isterdim annelere

Kışın kardan adam yapmak isterdim
Burnuna şöyle kocaman bir havuç takmak
Başında beresi, boynunda kaş koru olan
Bir çocuk olmak isterdim kızak kovalayan

Çocuk olmak isterdim
Yeniden küçük bir çocuk
Bir çocuk kalbinin
Heyecanını duymak isterdim içimde

Çocuklar gibi sevmek isterdim
Kavga yerine yüzlere gülen
Çiçek tutmak, sevgiyi dermek isterdim
Sevgisiz yüreklere

ERDAL DEMİR

SEVGİ DOLU YUNUSUM BEN

SEVGİ DOLU YUNUSUM BEN

Sevgi peşinde dağlar aştım
Yunus gibi dosta koştum
Bir yolcuyum şu dünyada
Yunus oldum dilde coştum.

Kah ağladım, kahsa güldüm
Sevgiyi tek dostum bildim
Zor olsa da gönül yolu
Sevgi dedim, sevgi buldum.

Gönüllere sevgi verin
Sevgi yaşamaktır derim
Vermek gerek tüm dostlara
Sevgi benim tek rehberim

Sevgisiz kalp ölüdür bil
Bu çağrıma kulak ver gel
Her şey biter sevgi kalır
Gel sende sevgiyi bul

Sevgi eker bağım benim
Sevgi kokar dağım benim
Bir yolcuyum şu dünyada
Sevgi dert ortağım benim

Bu ten ölür kalır sevgi
Ondan geçer her şey bil ki
Güller açar dost bağında
Canlar beni bilsin sevgi

ERDAL DEMİR

SEVGİ DAMLACIKLARI

SEVGİ DAMLACIKLARI

Bir sevgi damlacığı gülen yüzler, bir tebessüm
Bir taze gül goncası küçük yürekler, bir küçük fidan
Açar dağ başında yahut bir nehir kenarında bir küçük gonca
Unutma ki onlar! Kalplere sevgi saçan, birer sevgi damlacıkları

Bazen yaramazlık yapsalar , bazen bizleri üzseler de
Yine de gözlerinden eksik olmaz tebessümler
Ne de çabuk affettirirler o masum yüzleriyle kendilerini
Dünyanın en tatlısı o küçük sevgi damlacıkları

Kin, nefret, öfke nedir? Bilmezler, Bildikleri tek şey sevgi
Bakışlarında yoktur yalan, bir o kadar da masumane
Eğer bugün görüyorlarsa dünyada nefret ve savaş
Bütün suçlusu biziz çocuklar! Sizler ise sevgi damlacıkları
Gelin bugün el ele verin çocuklar, haydi koşun gelin
Gelin bir olun birlik olun, sizler güldürün dünyayı
Gelin gülmeyi unuttuğumuz hayata, öyle bir kahkaha atın ki!
Gülüşünüz umut olsun sizler ise sevgi damlacıkları

Ağlayan tek bir çocuk kalmasın ne olur? Gülsün yüzler
Birer kır çiçeği olun bazen menekşe, bazen ise papatya
Hiç solmasın renginiz, bir gonca olun yada yediverenlerden bir buse
Dünyanın en güzel çiçekleri siz olun sadece siz sevgi damlacıkları

Erdal DEMİR

KARAMAN’DA DOYAMADIM

KARAMAN’DA DOYAMADIM

Tatlı sulu elmasına
Ermeneğin helvasına
İnsanların en hasına
Karaman’da doyamadım

Şu tahanlı lavaşına
Banınca tirit aşına
Kışınsa arabaşına
Karaman’da doyamadım

O etli bulgurcasına
Dolmasına, callasına
Dekeçatı yaylasına
Karaman’da doyamadım

Tatlı gülen yüzlerine
Sevgi dolu sözlerine
Yaylanın o yazlarına
Karaman’da doyamadım

Sularının akışına
Şu Göksunun bakışına
Kekliğinin ötüşüne
Karaman’da doyamadım

Aktekkenin çınarına
Billur gibi pınarına
Neyin o yanık narına
Karaman’da doyamadım

Kokulu kekik balına
Kirazındaki alına
Parkında al gülüne
Karaman’da doyamadım

ERDAL DEMİR

KARAMAN’DIR MEMLEKETİM

KARAMAN’DIR MEMLEKETİM

Al yazmalı yarenleri
Yürektendir sevenleri
Sevgi söyler erenleri
Karaman’dır memleketim

Selam olsun erenlere
Sevgileri derenlere
Derim ki şu soranlara
Karaman’dır memleketim

Sevgi özenmiş söze
Türkçe nakşolmuş öze
Selam olsun benden size
Karaman’dır memleketim

Yunus Emre, Mevlana’yım
Ben sevgiden yanayım
Sizlere sevgi sunayım
Karaman’dır memleketim

Karaman’ı söyler özüm
Sevgi doludur sözüm
Sen kışım, baharım, yazım
Karaman’dır memleketim

Karaman’ın yayla, bağı
Al ile mordur dağı
Sorar isen Karadağ’ı
Karaman’dır memleketim

Zeyve, Divle, Dekeçatı
Karadağ’ın yahşi atı
Türk dilinin saltanatı
Karaman’dır memleketim

ERDAL DEMİR